Waarom was ik gisteren zo gelukkig en vandaag niet? In mijn hoofd huist een dof gevoel dat neigt naar hoofdpijn, dat niet is te verjagen met koffie. Misschien met slaap en rust, maar dat kan niet want ik ben met de kinderen vandaag. Ze zijn net zo schattig als gisteren, alleen zie ik dat even niet.
Samen zingen ze ‘hoor wie klopt daar kinderen, hoor wie klopt daar…’ gevolgd door gegiechel van de jongste die zijn knietjes naar hem toetrekt en daarna weer strekt. Hij is altijd in beweging. Zachte kinderstemmetjes, mijn hart zou ervan moeten smelten. De mevrouw die me helpt bij de bieb om mijn boeken te scannen, ik zou het aardig moeten vinden maar ik denk alleen maar: laat me met rust. Vandaag kijk ik naar mijn tuin en zie het onkruid, niet de mooie paars roze pioenroos die mij gisteren een glimlach op mijn gezicht bezorgde.
Misschien was gisteren ook gewoon té fijn. Nadat ik de kids had weggebracht, kon ik de hele dag lezen en schrijven. Het was niet eens mijn bedoeling al had ik wel een Dag Zonder Plan gisteren en dat is bij mij verdacht. Die heb ik nooit. Ik kwam thuis, pakte mijn groene dekentje en een boek Ik nog wel van jou van Elke Geurts, bij wie ik nu een cursus column schrijven volg. Het boek is uit en mijn oefencolumn geschreven.
Paracetamol kan ik ook nog proberen. Of koekjes en chocola. Nee, we zouden gezond eten na de vakantie. ‘Luister nou eens’ verzucht ik wanneer de jongste zijn sandalen uittrekt midden op straat. ‘Is dit een korte broek?’ Wat denk je zelf. ‘Ja, dat is een korte broek, lieverd.’
Waarom kan ik niet liever zijn vandaag? Ontspannen? Vrolijk en blij? Iemand zei ooit tegen me: we accepteren niet meer dat er soms mindere dagen tussen zitten. Dat het leven niet altijd honderd procent positief is. Ze gaf volgens mij social media de schuld. Daar heb ik over moeten nadenken want anderen zeiden ook weer tegen me dat alles een mindset is. Je past je mindset aan en je kan er weer tegenaan. Tegenwoordig geloof ik meer in dat eerste. Misschien omdat ik ouder ben geworden en niet meer altijd alles (en iedereen) leuk hoef te vinden van mezelf.
‘Mama. Mamá! Ik heb op de grond gepoept.’ Ik verruil mijn decaf koffiepad voor een met cafeïne en haal de croissants alvast uit mijn tas. ‘Ik kom eraan schat.’
Geef een reactie